Re-integratietrajecten: de investering in welzijn die zowel werknemers als werkgevers ten goede komt.

Een arbeidsongeschiktheidsverzekering kan een oplossing bieden voor werkgevers die willen investeren in het welzijn van hun werknemers en hen willen ondersteunen bij re-integratie. Bovendien verzekert het werknemers tegen inkomensverlies. Een must, aangezien de tussenkomst vanuit de mutualiteit voor werknemers gedurende het eerste jaar arbeidsongeschiktheid beperkt is tot 60% van een begrensd jaarloon. Daarnaast biedt zo’n verzekering ook toegang tot professionele re-integratietrajecten, wat het verschil kan maken om werknemers sneller terug aan het werk te krijgen.

Hoewel er wetgeving bestaat rond re-integratietrajecten voor langdurig zieken, speelt de overheid niet kort genoeg op de bal. Werkgevers kunnen pas initiatief nemen vanaf de vierde maand van afwezigheid van het werk, terwijl uit onderzoek blijkt dat na drie tot zes maanden afwezigheid maar de helft van de mensen spontaan het werk hervat. Het is dus beter om al vroeger in te grijpen, bijvoorbeeld vanaf de vierde of vijfde week van afwezigheid. Een arbeidsongeschiktheidsverzekering kan werkgevers daarbij helpen door betere en snellere toegang te bieden tot re-integratietrajecten en werknemers te ontzorgen.

Werkgevers zijn steeds meer begaan met het welzijn van hun medewerkers en willen hen, indien ze langdurig afwezig zijn, terug gelukkig aan het werk krijgen. Daarnaast worden re-integratietrajecten jaar na jaar belangrijker voor werkgevers om zich te onderscheiden op de arbeidsmarkt.

De toename van deze trajecten heeft verschillende oorzaken, waaronder de krapte op de arbeidsmarkt en hervormingen in de overheid die werkgevers aansporen om verantwoordelijkheid te nemen voor de re-integratie van langdurig zieke medewerkers. Een arbeidsongeschiktheidsverzekering inclusief een re-integratietraject is daarom geen luxe meer, maar een noodzaak voor bedrijven die zich willen onderscheiden.

Wanneer een werknemer langdurig afwezig is van het werk, verloopt het re-integratietraject volgens een vast stramien:

• Een externe partner wordt ingeschakeld om de werknemer te benaderen en een intakegesprek te voeren.
• Tijdens het intakegesprek wordt gepeild naar de bereidheid en motivatie van de werknemer om aan het re-integratietraject te beginnen.
• Deelname aan het traject is altijd vrijwillig.
• Hoewel we geen exacte cijfers hebben over hoe vaak werknemers instappen in het re-integratietraject, zijn de meeste werknemers bereid om eraan te beginnen.

Het re-integratietraject begint met een gesprek tussen de arbeidsongeschikte werknemer en een externe dienstverlener. Er wordt gekeken naar de situatie en fase van arbeidsongeschiktheid en er wordt bepaald welke begeleiding nodig is, zoals psychologische begeleiding, fysiotherapie of kinesitherapie.

Na een positieve evaluatie van het startgesprek gaat het traject verder met:

• een verkennende fase met begeleidingsgesprekken om terugkeer naar werk te bevorderen
• een verbindende fase waarin contact wordt gelegd met werkgever en arbeidsgeneeskundige dienst
• het creëren van de juiste arbeidscontext en begrip van de leidinggevende voor eventuele gevoeligheden van werknemer om succesvolle terugkeer naar werk te bevorderen.

Bij re-integratie is vertrouwen van de werknemer belangrijk. Het traject verloopt op vrijwillige basis en wordt gebaseerd op de toestemming van de werknemer. Werkgevers zijn niet betrokken van bij het begin, maar pas vanaf de verbindende fase. Zo kan het proces op maat gemaakt worden voor de individuele behoeften van de werknemer en maximaal effectief zijn in het bevorderen van hun terugkeer naar werk.

Wanneer we kijken naar de groep mensen die langdurig afwezig zijn van het werk, zien we dat:

• de meerderheid van de mensen die langdurig afwezig zijn, tussen 50 en 65 jaar oud is.
• de grootste stijging in arbeidsongeschiktheid echter plaatsvindt in de groep tussen 29 en 39 jaar oud.
• burn-out en depressie steeds vaker voorkomen als oorzaak van afwezigheid op het werk.

Maar liefst een kwart van de jongeren die arbeidsongeschikt zijn, is afwezig omwille van burn-out of depressie. Daarom wordt ook steeds meer de nadruk gelegd op psychologische begeleiding bij re-integratietrajecten. Uiteraard is dit ook belangrijk bij fysieke aandoeningen zoals kanker of chronische ziektes.

Uit marktcijfers blijkt dat 72 procent het werk hervat na een re-integratietraject. Zonder tussenkomst van zo’n traject hervat slechts 50 procent van de mensen na 3 tot 6 maanden spontaan het werk. Na het eerste jaar afwezigheid zakt dit percentage naar 20%. Na twee jaar herneemt amper 10% het werk. Het doel van een re-integratietraject is om mensen effectief naar werk te begeleiden en kan leiden tot aangepast werk bij de eigen werkgever of zelfs herscholing en outplacement bij andere werkgevers.

Re-integratieprogramma’s zijn essentieel voor zowel werkgevers als werknemers in een competitieve arbeidsmarkt. Ze helpen niet alleen waardevol talent te behouden, maar dragen ook bij aan het algehele welzijn en de productiviteit van de beroepsbevolking. Met een groeiend aantal mensen dat te maken heeft met burn-out en andere mentale gezondheidsproblemen, is het meer dan ooit belangrijk voor werkgevers om re-integratie-inspanningen te prioriteren en uitgebreide ondersteuning te bieden gedurende het hele proces.